– Önce zaman geciktirilmemeli, devamlılık esas olmalı,
– Samimi olunmalı, örnek olunmalı. “Söyleme yap” denmiştir.
– Tatlı dilli, güler yüzlü olunmalı,
– Kolay yol gösterilmeli,
– İyi ve kötü tanıtılmalı,
– Yer, zaman iyi seçilmeli,
– Teşvik edilmeli, ödüllendirilmeli,
– Açık konuşulmalı, güven verilmeli,
– Soru sorarak, dikkat çekerek anlatılmalı,
– Sabırlı olunmalı,
– Hoşgörülü olmak, arkadaşça davranmak,
– Duayı elden bırakmamak,
– Çocuğu genci dinlemek, dönüş yolunu göstermek,
– İnsani, Ahlâkî, dini noksanlıklarda çabuk, noksansız eksiklikleri gidermek,
– Talimatlar, emirler verme yerine yardımcı olunmalı,
– Yalanı hatası yüzüne vurulmamalı,
– Küçük görülüp, aşağılanıp hep tenkit edilmemeli,
– “Adam olamazsın” denmemeli, değer verilmeli, sana güveniyoruz, senin için duacıyız gibi ifadeler kullanılmalı,
– Sen başaramazsın, beceremezsin gibi olumsuz ifadeler çocuğun nefret edip uzaklaşmasına sebep olur.
– Tatlı dil, güler yüz, bir çok şeyi halleder.
– Terbiyede yer ve zaman seçimi çok önem taşır.
– Soru sararak dikkat çekilirse, iyi – kötü tanıtılarak anlatılırsa, çocuk daha kolay etkilenecektir.
– İstenmeyen şeylerden dönüş yolunu göstermek çoğu yerde onu rahatlatacaktır.
Büyüklerimiz: “Yolu iyi bilen yorulmaz” demişlerdir. Neyi nasıl yapacağımızı bilirsek işler kolaylaşır.
Bu yazıyı 338 kişi okudu.
